'Je weet niet of je lang of kort zult leven, dat is vooral een kwestie van geluk. Ook als je heel gezond leeft kun je pech hebben. Als je een leven leidt als een monnik zonder roken, drank, taart, snoep en croissants, dan is er één ding dat je zeker weet dat je een saai leven hebt, dat mogelijk iets langer duurt'
Midas Dekkers
David van Bodegom haalt deze uitspraak van Dekkers aan in zijn boek 'Het geheim van de schildpad'. Hij denkt er zelf, laten we zeggen, genuanceerder over. Maar net als Midas Dekkers vindt ook hij dat sporten nergens voor nodig is. Kijk dan scoor je punten bij mij.
‘Sporten kost een hoop energie, je gaat veel verbranden en daar komen schadelijke bijproducten bij vrij, zoals zuurstofradicalen en oxidanten. Het is dus nog maar de vraag of intensief sporten zo gezond is. [ ] Je moet voldoende bewegen, dat staat buiten kijf. Maar we moeten niet rennen als een luipaard. We zijn gemaakt om te scharrelen.’
Van Bodegom beschouwt veroudering als een natuurlijk proces. Hij maakt een rondgang langs de levenslopen van verschillende dieren en kijkt wat we als mensen van al de biologische ouderdomsprocessen en de theorieën die daarover ontwikkeld zijn kunnen opsteken.
Eigenlijk is de koek met zestig jaar op, vanuit biologisch/evolutionair oogpunt hoeven we ook niet perse ouder te worden. Het lichaam vernieuwt dan ook minder en de slijtage zet in. We hebben een wegwerplichaam met een biologische grens. Na die grens kun je blijven leven als je daarvoor de juiste genen en een flink portie geluk hebt. En je kan zelf desgewenst de kans om langer te leven nog wat groter maken door gezond te leven. De schrijver besluit zijn boek met hoe je dat laatste kan aanpakken.
"Je hoeft geen saai leven te leiden om lang te leven. Aansporen tot minder taartjes en wijntjes daar win je meestal weinig zieltjes mee, maar minder stress, minder hard werken en lekker uitslapen daar zullen de meeste mensen niet op tegen zijn. Mensen denken soms dat ze drie keer in de week naar de sportschool moeten of 20 kilo gewicht moeten verliezen, velen geven daarom bij voorbaat op. Maar veel gezondheidswinst zit al in de eerste stappen, in een dagelijkse wandeling of de eerste kilo's afvallen . Het is de kunst om de activiteiten die je iedere dag onderneemt net iets actiever te doen en van de producten die je iedere dag eet net iets minder te eten. Het betekent helemaal niet dat je nooit meer iets leuks mag doen of lekkers mag eten. Wie een gezonde routine heeft kan best op vrijdag patat eten en de hele zondag op de bank hangen. Natuurlijk is er aan het einde van het leven voor iedereen een periode van aftakeling en verval, maar liever rond je negentigste dan rond je vijfenzestigste en daar kun je zelf invloed op uitoefenen.
Van Bodegom beschouwt veroudering als een natuurlijk proces. Hij maakt een rondgang langs de levenslopen van verschillende dieren en kijkt wat we als mensen van al de biologische ouderdomsprocessen en de theorieën die daarover ontwikkeld zijn kunnen opsteken.
Eigenlijk is de koek met zestig jaar op, vanuit biologisch/evolutionair oogpunt hoeven we ook niet perse ouder te worden. Het lichaam vernieuwt dan ook minder en de slijtage zet in. We hebben een wegwerplichaam met een biologische grens. Na die grens kun je blijven leven als je daarvoor de juiste genen en een flink portie geluk hebt. En je kan zelf desgewenst de kans om langer te leven nog wat groter maken door gezond te leven. De schrijver besluit zijn boek met hoe je dat laatste kan aanpakken.
Lang leven moet geen doel op zich zijn.
Het doel zou moeten zijn om gelukkig oud te worden.
Gezondheid kan daarbij helpen om de activiteiten te ondernemen die je graag doet en te zijn die je graag wilt zijn. Als je lang gezond blijft is de kans echter groot dat je ook lang blijft leven. Maar misschien is dat dan niet zo erg."
