Normale mensen

Sally Rooney Beeld Jonny L Davies

Dat Normale mensen geen romantisch liefdesverhaal is, komt vooral omdat de relatie tussen Connell en Marianne niets heeft van ‘wij tweeën tegen de rest van de wereld’; ze bewegen zich in de wereld, zijn er onderdeel van, zijn erdoor gevormd. Het boek is eerder realistisch dan romantisch. Vandaar ook de titel, ben je dan geneigd te denken, maar dat ligt toch anders. Ergens verzucht Marianne: ‘Ik snap niet waarom ik niet zo kan zijn als normale mensen.’ En even later: ‘Ik snap niet waarom ik mensen niet van me kan laten houden.’ De normale mensen uit de titel zijn niet de mensen over wie je leest, ze zijn een ideaal van Marianne, de eigenlijke hoofdpersoon van de roman. Ze is beschadigd. Ze laat zich vernederen in liefdeloze sm-relaties met liefdeloze mannen, ze komt uit een gezin met een kille moeder en een broer die haar mishandelt. Nogmaals draait alles om macht, ook hier. Misschien is Connell haar ideale normale mens: een goede, intelligente jongen, die geen misbruik maakt van de hem geboden macht, maar niet in staat is haar helemaal te begrijpen of te veranderen, ook al denkt ze daar zelf anders over, en wie weet – maar ook het schijnbaar optimistische einde van de roman blijft ambivalent. Als het inderdaad zo is dat Normale mensen ‘je je eigen liefdes laat herbeleven’ zou ook die ervaring wel eens ambivalent kunnen zijn. En dat pleit dan erg voor dit boek.
Rob van Essen, NRC, 17 januari 2019

Oh, en er valt nog zoveel meer te zeggen over deze al veel geprezen roman 'Normale mensen'. Sally Rooney en de stem van Esther Floor hebben me zo overtuigend meegenomen in de wereld van Marianne en Connell. Doordat ik bijna een fanatiek luisterboekenfan ben geworden in combinatie met Kobo Plus is dit boek op m'n pad gekomen........een succes!

Over de schrijfster heb ik dit stukje uit de Volkskrant geknipt.

Sally Rooney (1991) groeide op in het West-Ierse provinciestadje Castlebar. Haar vader werkte bij Telecom Éireann, haar moeder leidde het plaatselijke kunstencentrum en iedereen in het gezin las. Sally had daar meer dan genoeg tijd voor, want net als Marianne uit Normal People was ze een buitenbeentje dat weinig snapte van de sociale mores op school. Op de universiteit kwam de onzekere Rooney plotseling helemaal tot bloei, ook een overeenkomst met haar hoofdpersoon. Ze besloot deel te gaan nemen aan de debatwedstrijden die op Trinity College werden georganiseerd en ontwikkelde zich binnen de kortste keren tot een uitstekend debater. Ze vertegenwoordigde haar universiteit op internationale toernooien en schopte het in 2013 tot Europees debatkampioen.

Trinity College Dublin

‘Zowel mijn passie voor debatteren als die voor schrijven komt voort uit een grote liefde voor taal. Spelen met woorden, het zo nauwkeurig en overtuigend mogelijk formuleren van argumenten, heeft mij altijd gefascineerd. Als tiener las ik J.D. Salinger en Carson McCullers en plagieerde ze. Zo wilde ik ook schrijven! In die zin was het wel grappig om jaren later de ‘Salinger voor de snapchatgeneratie’ te worden genoemd. Al moet ik daarbij zeggen dat noch mijn personages noch ikzelf ooit Snapchat hebben gebruikt.’

helemaal lezen