 |
| Illustratie Paul van der Steen |
"Moord op de moestuin" van Nicolien Mizee heeft alles wat ik leuk vind in een whodunit. Veel kleurrijke personen, een oud landhuis, gekke tuiniers, een erfenis, familiegeheimen. Er wordt gekletst, getuinierd, gekookt, veel wijn en jenever gedronken en tussendoor zijn er vanzelfsprekend ook twee moorden. En dat alles wordt prachtig relaxed voorgelezen door Hymke de Vries. Zes uur luisterplezier in de auto, onder de douche en tijdens de afwas, want verder luisteren was een must.
Thomas de Veen geeft in NRC van 14 maart 2019 het boek maar liefst vier ballen.
Op een dag vindt ze een schedel in haar moestuintje
De detective-ontknoping is niet alleen bevredigend, maar werkt ook op een ander niveau: die bepaalt ook de literaire diepte van Moord op de moestuin. Want precies die ontknoping toont het belang van degene die nooit iets vreemd vindt, degene die wél voorbij haar hoogstpersoonlijke logica kan kijken, die zich verplaatst in die eigenaardige anderen, degene die de kleine gevoelens aandacht geeft. Judith is in de roman wat Nicolien Mizee is als schrijver: degene die de bepalende krachten in het leven waarneemt, en daar heel smakelijk over kan schrijven.
