 |
| Colombo Port City op Sri Lanka: een Chinees project voor het netwerk van de nieuwe Zijderoute. Atul Loke/Bloomberg via Getty Images |
Drie jaar geleden heb ik 'De Zijderoutes' van Peter Frankopan gelezen. Eind vorig jaar kwam de aanvulling op dit geweldige boek uit onder de voor de hand liggende titel 'De nieuwe zijderoutes'. De schrijver legt deze aanvulling in de inleiding van het boek uit:
Dit boek is familie van de originele versie. Gezien de manier waarop de wereld de laatste jaren is veranderd, wilde ik er aanvankelijk een hoofdstuk aan toevoegen om de conclusie aan te scherpen en bij te werken. Ik wilde uitleggen dat, hoe traumatisch of komisch het politieke leven in een tijd van Brexit, Europese politiek of Trump ook lijkt te zijn, het de landen van de zijderoute zijn die er in de 21e eeuw werkelijk toe doen. Ik wilde laten zien dat de beslissingen die tegenwoordig in de wereld worden genomen en die echt belangrijk zijn, niet worden genomen in Parijs, Londen, Berlijn of Rome – zoals honderd jaar geleden het geval was – maar in Beijing en Moskou, in Teheran en Riyad, in Delhi en Islamabad, in Kabul en in de door de Taliban beheerste gebieden van Afghanistan, in Ankara, Damascus en Jeruzalem. Ik wilde de lezer eraan herinneren dat het verleden van de wereld is gevormd door wat er langs de zijderoutes gebeurt. En ik wilde onderstrepen dat dat ook voor de toekomst zal gelden.
Tijdens het schrijven van de epiloog besefte ik dat ik meer te zeggen had dan wat een epiloog zou kunnen (en waarschijnlijk zou moeten) bevatten. Ik zag in dat het juist belangrijk was om een gedetailleerd beeld van hedendaagse aangelegenheden te schetsen, zij het door een brede lens, in de hoop om wat er wereldwijd gaande is van context te voorzien, en om verder enkele thema’s uit te lichten waarvan al onze levens en middelen van bestaan afhankelijk zijn. De zijderoute ligt in het hart van dat beeld – zo centraal dat het niet mogelijk is om te begrijpen wat vandaag en morgen in petto hebben zonder rekening te houden met de regio tussen de oostelijke Middellandse Zee en de Grote Oceaan. Dit boek is daarom enerzijds bedoeld om het verhaal te actualiseren en anderzijds om de veranderingen van de afgelopen jaren van een interpretatie te voorzien.
In Trouw van 17 november 2018 een interview met Frankopan, dat goed weergeeft wat er in het boek wordt besproken: 'We zijn in het Westen zo met onszelf bezig dat we blind zijn voor China'.
