Olde Heuvelt spint zijn verhaal uitstekend uit over de bijna 340 pagina’s waarbij je als lezer blijft lezen en het liefst pagina’s zou overslaan om te weten te komen hoe de Wylerheks haar onvermijdelijke wraak neemt. Want dat is het knappe aan Hex: Olde Heuvelt bouwt de spanning langzaam maar zeker op en verliest zich niet in effectbejag of een vroege body count. Zijn horror is een tergende en subtiele horror waarbij een aanvullende dimensie wordt aangebracht: een psychologische. Polderhorror in het Rijk van Nijmegen
In mei vorig jaar maakte ik kennis met de horror van Thomas Olde Heuvelt via het geweldig Orakel. Daar ging het boek Hex aan vooraf. Niet dat het uitmaakt om ze in omgekeerde volgorde te beluisteren, de boeken staan grotendeels op zichzelf. Wel trekken beide je mee in een absurde 'werkelijkheid', heerlijk, de afgelopen dagen ben ik zowat in de heks van Beek gaan geloven.
Belangrijk bij een luisterboek is de verteller, in dit geval is dat Olaf Malmberg. Wat mij betreft mag hij meer boeken inspreken, een fijne stem.
