 |
| The cast of Agatha Christie’s The Mysterious Affair at Styles gathers in the drawing room. (Photo contributed by Chattanooga Theatre Center) |
In een artikel in de Belgische krant De Standaard las ik dat het 100 jaar geleden is dat de eerste Agatha Christie is uitgegeven. Een mooie gelegenheid om die eersteling 'The Mysterious Affair at Styles', een Poirot, weer op te pakken. Natuurlijk had ik hem al zeker drie keer gelezen en in verschillende versies gezien, maar dit was weer spiksplinternieuw voor mij als een Engelstalig luisterboek.
Uit het Standaardartikel:
Bij elk boek heb ik geworsteld met aanwijzingen, zelden zag ik de ontknoping aankomen. Een passieve rit bleek het dus nooit. Haar tekst zit vol dubbele bodems, verschuivende betekenissen en mogelijk bedrog. [ ]Je moet lezen met extreem wantrouwen, wat een fascinerend modernistisch experiment oplevert. Zoals bij Freud een sigaar nooit zomaar een sigaar is, is bij Christie een kopje chocolademelk nooit zomaar een kopje.
