 |
Amsterdamse tram met Moco-reclame. Foto Julie Hrudová / ANP |
En anders dan bij de prijsvorming van bijvoorbeeld auto's of wasmiddelen wordt de prijs van kunst bepaald wat één koper ervoor wil betalen of die nu wordt opgejaagd door een andere koopgrage verzamelaar of niet. (op pagina 384 van 'Tussen kunst en cash. Hoe geld de Nederlandse kunstwereld corrumpeert' van Pieter van Os en Arjen Ribbens)
De berichten over Tefaf, het Stedelijk Museum en Jan Six haalden ook The New York Times. Een museum dat zich in de luren laat leggen door een verzamelaar met een valse Mondriaan; verzamelaars en sponsors die zich vierkant achter de directeur van een publieke instelling opstellen omdat zij hun gids is op de kunstmarkt; toezichthouders die gebruikmaken van voorkennis; Tefafdeelnemers die de ethiek van hun vakgebied uit het oog verliezen; prinsen en prinsessen die profiteren van het lakeiengedrag van bewindslieden; een handelaar wiens voorvader door Rembrandt is geportretteerd en die met een nieuw ontdekt werk van de wereldberoemde schilder tegen een beschuldiging van bedrog aanloopt [ ]
Zo vatten de twee journalisten Van Os en Ribbens hun boek in de epiloog samen. Het gaat over topkunst of tot top gehypte kunst. Een aantal verhalen kende ik al maar er waren voor mij ook nieuwe bij die me op z'n minst verbaasden. 'Waar geld is, is kunst' gaat voor alle tijden op, steeds weer in een andere gedaante, in deze bundel wordt een tipje van de sluier opgelicht over hoe dat in deze tijd werkt.
