 |
| Maria met kind, fresco van Bernardino Luini (ca 1480-ca 1532) |
Het zou bijna als didactische vondst begrepen kunnen worden. In mijn kunstgeschiedenis studieboek lees ik in het hoofdstuk over de Italiaanse renaissance frescotechniek dat latere toevoegingen op een andere (droge/secco) manier op het werk moeten worden aangebracht. Het nadeel van die techniek is dat het er na verloop van tijd weer afvalt.
Het gebruik van de seccotechniek werd daarom beperkt tot de toevoeging van details of het gebruik van kleuren als blauw, die in fresco niet goed uit te voeren waren. Het gewaad van Maria, de moeder van Christus, was traditioneel blauw van kleur. In wandschilderingen werd het dan ook veelal in secco uitgevoerd. Dikwijls is het seccoblauw na verloop van tijd van de muur gevallen. In de oorspronkelijke kleur, met alle nuanceringen van plooien en zomen, moet Maria zich onderscheiden hebben door de pracht van haar gewaad. Nu lijkt het alsof zij gewoonlijk in een vale soepjurk werd geschilderd.
Dit valt niet meer te vergeten en ik weet zeker dat ik er nu speciaal op ga letten.
