De Double Cube Room is dertig feet hoog, dertig feet breed en zestig feet lang. (Ongeveer negen meter bij negen meter bij achttien meter.) Ook hier zie ik wit geschilderde dennenhouten wandbetimmering, maar met nog uitbundiger gouden snijwerk. Hier is de witmarmeren schoorsteenmantel voorzien van een bovenbouw van Korinthische zuilen met beelden van Ceres en Bacchus. Hier zitten in de plafondbocht trompe-l’oeil-effecten met urnen, putti en fruit en op het eigenlijke plafond zijn drie klassieke schilderijen aangebracht die de mythe van Perseus verbeelden.
Alle schilderijen aan de muren zijn van Antoon van Dyck of van zijn atelier. De laatste jaren van zijn leven bracht deze van oorsprong Antwerpse kunstenaar door in Engeland.
De gehele westelijke muur van de Double Cube Room wordt in beslag genomen door het grootste Engelse portret van de meester: De vierde graaf van Pembroke en zijn gezin. Philip Herbert is omringd door zijn familieleden, allemaal ten voeten uit, staand op een brede trap. Linksboven in de wolken zweven zijn overleden kinderen.
Onder het enorme schilderij van de vierde graaf van Pembroke en zijn gezin staat een karmozijnrode sofa, speciaal voor deze plek gemaakt, even breed als het doek, ruim vijftien meter. Verspreid over de hele kamer zie ik vorstelijk wit en gouden meubilair.Op dag 3 van de rondreis van Rudi Meulemans in 'Een ander leven. Een reis in de voetsporen van Vita Sackville-West, Harold Nicolson en James Lee-Milne'. Een bezoek aan Wilton House in Salisbury, Wiltshire.
‘Mijn vader liet deze kamer restaureren,’ zegt Lord Pembroke, ‘maar het versleten tapijt had hij niet laten vervangen.’
In 2007 liet His Lordship daarom in Afghanistan met de hand een tapijt weven van tweeëntwintig bij achtenveertig feet.
Wat is er zeventig jaar later nog over van de grandeur en schoonheid van the countryside? Genoeg, laat Meulemans zien. Charmant vervallen landhuizen, perfect geconserveerde kastelen, romantische zuilengalerijen en idyllische Engelse tuinen – allemaal open voor bezoek. O, als we deze zomer eens naar Engeland konden. (Bo van Houwelingen)
