maandag 15 maart 2021

‘Kunstmatige Vriendin’ (KV)

Image Credit: Xiaoice the chatbot / Geoff Spencer, Microsoft.

Twee maanden geleden heb ik geluisterd naar de audio-uitgave van het boek, 'De rest van de dag', waarmee Kazuo Ishiguro bijna 35 jaar geleden de Booker Prize heeft gewonnen. Nu was zijn meest recente werk, het eerste na zijn Nobelprijs, aan de beurt: 'Klara en de zon'.
Aan het begin van het interview dat Hans Bouwman voor de Volkskrant met de schrijver had wordt het boek zo beschreven:

Het is geschreven vanuit het perspectief van de Klara uit de titel. Zij is een zogeheten ‘Kunstmatige Vriendin’ (KV): een robot die is toegerust met een hoogontwikkelde vorm van zelflerende kunstmatige intelligentie. ‘Robot’ is bijna een onvriendelijk woord: in de wereld die Ishiguro beschrijft, zijn KV’s alleen van ‘echte kinderen’ te onderscheiden als je heel goed kijkt. Ook hun manier van denken blijkt dicht bij de onze te komen.

Klara begint haar bestaan in een winkel, waar zij en andere Kunstmatige Vriendinnen en Vrienden te koop zijn als gezelschap voor kinderen. De KV’s werken op zonne-energie en Klara bouwt in gedachten al snel een speciale band op met de zon, vooral de keren dat ze in de etalage mag staan. Uiteindelijk komt ze terecht bij een ziekelijk meisje dat Josie heet. In de beste Ishiguro-traditie blijkt Klara een verteller die we niet altijd op haar woord kunnen geloven.
Adeliene van Lier leest het heel overtuigend voor, ze is Klara. En bij dit boek wil ik de vertaler, Peter Bergsma, niet onvermeld laten, het kwam er allemaal heel precies op aan getuige zijn artikel voor Athenaeum.

BOEKRECENSIEKLARA EN DE ZON

Kazuo Ishiguro schrijft over een robot die in alles een robot blijft, en waarvan je toch gaat houden ★★★★★

Kazuo Ishiguro verplaatst zich in zijn nieuwe roman in de robot Klara en roept boeiende vragen op over wat het betekent om mens te zijn. Klara is dat duidelijk niet, en toch ga je van haar houden.