De roman van Arthur Japin ´De zwarte met het witte hart` werd me aangeraden, omdat ik een reis naar Ghana wil maken. Ik heb het luisterboek op cd, ingesproken door de schrijver zelf, aangeschaft, zodat ik het ´s middags in de auto op de terugweg naar huis kon beluisteren.
Een interessante geschiedenis van twee Ashanti prinsen die in de eerste helft van de 19-de eeuw als kinderen een soort diplomatiek geschenk zijn van hun vader en oom, de koning van Ashanti, aan de Nederlandse Koning.
Japin vertelt hoofdzakelijk over de wederwaardigheden van Aquasie Boachi , prins van Ashanti, (Kumasi 24 april 1827 – Buitenzorg 9 juni 1904). Het is een roman dus afwijken van het echte verhaal mag en dat doet de schrijver dan ook. Het ligt aan mij dat ik dat vervelend vind, dat het niet de emoties zijn van een Ashanti prins van bijna twee eeuwen geleden, maar die van Japin in de tegenwoordige tijd. Dat wordt ook niet verbloemd, maar toch vond ik het op driekwart van het boek genoeg. En daar droeg de geëxalteerde voordracht van de schrijver zeker aan mee.
