In de tuin op een bank in de zon aan de rand van het bloemenweitje, zo luisterde ik elke dag een kwartiertje naar het verhaal over
het leven van Misia Sert. Voordat ik de prachtig gemaakte podcast vond op de lijst van Klara.be had ik nog nooit van Misia gehoord. Zo verwonderlijk is dat niet getuige ook wat Michael Zeeman (VK, 15-04-1994) zegt in
een bespreking van haar memoires:
"Zij heeft een leven geleid in de koesterende stralen van een aantal van de grootste kunstenaars uit de eerste helft van deze eeuw, maar het is verbijsterend hoe weinig invloed die op haar kijk op de wereld, haarzelf incluis, hebben kunnen uitoefenen. Het is alsof zij door een bioscoop heeft gewandeld, zaal in, zaal uit, zonder dat het ooit tot haar doordrong dat zij geen deelneemster was aan de vertoonde filmavonturen. Dat zij de illusie had dat wel te zijn, maakte haar bovendien een slecht waarnemer."
 |
| Misia Sert par Pierre Bonnard, 1908 |
"Ze had oog voor artistieke faam - en voor de blikken waarmee vooral de mannelijke kunstenaars haar bekeken. Pierre Bonnard, Auguste Renoir, Toulouse Lautrec, ze moeten gedurende de eeuwwisseling gebedeld hebben haar portret te mogen schilderen. Het is een hele teleurstelling dat de oeuvre-catalogussen van de betreffende schilders zoveel minder uitgesproken over de betekenis van haar als model zijn. Iets dergelijks geldt de opdrachten in boeken en boven muziekstukken waarvan Misia Sert melding maakt; ze strooit ermee alsof al dat eerbetoon slechts een bleke afschaduwing is van de intense werkelijkheid waarvan zij het gezochte middelpunt was. En inderdaad: boven een vergeeld stuk balletmuziek, voorin een vergeten novelle."
De recensie in De Morgen van de Misia podcast oordeelt milder over haar persoon. Maar alle lof gaat vooral heel terecht naar de productie van Katharina Smets. Daar sluit ik me aan, op die tuinbank waande ik me telkens even in een Parijse droomwereld.
"Het verhaal van Sert en de gepaste muziek – zorgt voor een heerlijke documentaire van anderhalf uur die kabbelt als de Seine. Als luisteraar kan je makkelijk dromen van een tijd waarin geld geen rol speelde en iedere avond eindigde in een drinkgelag met bohemiens."
