Het tijdperk van de reptielen

Dino's hebben eigenlijk  niet echt  m'n belangstelling, maar door een goede recensie ergens en om de blik eens te verleggen ben ik begonnen in het boek van Stephen Brusatte, 'De opkomst en de ondergang van de dinosauris'. Nog geen moment spijt, wat een leuk boek! De ondertitel, 'Het meeslepende verhaal over de oerbewoners van onze aarde' klopt echt. Het boeit niet alleen door die oerbewoners, maar vooral ook doordat Brusatte er zoveel omheen vertelt. Een voorbeeld daarvan is dit fragment over De Great Hall of Dinosaurs in Yales Peabody Museum.

"Weggescholen in de lommerrijke straten van New Haven, Connecticut, aan de noordelijke rand van de campus van Yale University, ligt een ‘heiligdom’. De Great Hall of Dinosaurs in Yales Peabody Museum is dan misschien wel geen plek waar pelgrims naartoe komen, maar zo ervaar ik het wel. Ik krijg kippenvel, net als toen ik als kind mee mocht naar de katholieke mis. Het is geen normaal heiligdom, niet zo een met religieuze beelden, flakkerende kaarsen of wierook. Het is ook niet erg indrukwekkend, tenminste, niet aan de buitenkant, want het is ondergebracht in een tamelijk onopvallend gebouw dat tussen de andere collegezalen van de universiteit in staat. Maar het bevat wel relikwieën die voor mij net zo heilig zijn als de voorwerpen die je in vrijwel elk religieus heiligdom vindt: dinosauriërs.
In mijn ogen is er geen betere plek, waar ook ter wereld, waar je je zo kunt onderdompelen in het wonder van de prehistorische wereld.
De Great Hall is oorspronkelijk in de jaren twintig gebouwd om de unieke dinosauriërcollectie van Yale in onder te brengen, die in de loop van vele jaren verzameld werd door ruige figuren die over het Amerikaanse westen uitwaaierden om, tegen de juiste vergoeding, fossielenschatten naar het oosten te sturen zodat de elite van de vooraanstaande Ivy League-universiteiten die konden bestuderen. Deze tentoonstelling, die nu bijna honderd jaar bestaat, heeft zijn oorspronkelijke charme weten te behouden. Dit is niet de een of andere hypermoderne tentoonstellingsruimte met flitsende computerschermen en dinosauriërhologrammen en harde achtergrondgeluiden. Het is een wetenschappelijke tempel, waar skeletten van enkele van de meest aansprekende dinosauriërs plechtig een nachtwake lijken te houden, in het soort stilte dat je eigenlijk in een kerk zou verwachten.
Heel de oostelijke wand is bedekt met een muurschildering van meer dan 30 meter lang en 5 meter hoog. Rudolph Zallinger had er meer dan vierenhalf jaar voor nodig om die te maken."

"Maar voor hij mensen schilderde, was Zallinger geobsedeerd door dinosauriërs. Zijn muurschildering in de Great Hall, genaamd The Age of Reptiles (Het tijdperk van de reptielen) is de bekroning van die fase van zijn loopbaan. De schildering stond op Amerikaanse postzegels, werd in Life Magazine afgedrukt en is te zien, legaal of illegaal, op allerlei dinoprullaria. Het is de Mona Lisa van de paleontologie, zonder meer het meest spraakmakende dinosauriërkunstwerk ooit. Het is eigenlijk te vergelijken met het Franse tapijt van Bayeux, omdat het een episch verhaal van veroveringen vertelt. Het is de sage van hoe visachtige wezens op het land gingen leven en zich hun nieuwe leefomgeving toe-eigenden, diversifieerden tot reptielen en amfibieën, hoe uit deze reptielen de zoogdiertak en de hagedistak evolueerden, hoe de oerzoogdieren en vervolgens de hagedissen gedijden, en hoe daar uiteindelijk de dinosauriërs uit voortkwamen."