Bergketens van glas en beton, industriële savannes, kilometers rioolbuizen. Voor een groot aantal wilde dieren, bomen en planten zijn onze straten, tunnels, waterwegen en gebouwen van baksteen net zo geschikt en aantrekkelijk als een oerbos of nieuwe wildernis. De stad verdringt of vervangt niet de natuur, hij ís natuur.
(website van de film
'De Wilde Stad')
'Darwin in de stad' het boek van Menno Schilthuizen gaat ook over die stadsnatuur. En dan vooral over de evolutie van planten en dieren in de stad. De verschillen met de natuur buiten de stad worden soms zo groot dat er nieuwe soorten ontstaan.
Wat is de natuur, de ongerepte natuur, de stadscultuur? Hebben we ongetemde natuur nodig? Is de natuur er voor de mens of is die diersoort slechts een stoorzender? Over hoe daar over gedacht wordt gaat het artikel
'Winnie de Poehma en de dode polderpaarden' van Jaap Tiebekke in de zomerspecial van De Groene Amsterdammer
'Dieren & wij' In het artikel komen de film en het boek van Schilthuizen weer samen.
 |
Grazende konik in Oostvaardersplassen.
@Bosbeeld |
Als er één les te trekken valt uit De wilde stad en het boek van Schilthuizen is het dat ‘de mens’ en ‘de natuur’ niet in twee gescheiden werelden leven, hoe hardnekkig die tweedeling soms ook lijkt. Alleen al het feit dat er zoveel onenigheid bestaat over de gewenste invulling van de Oostvaardersplassen, een plek die zich bij uitstek aan de menselijke controledrang probeert te onttrekken, laat zien dat het nog niet zo evident is wat we nog verstaan onder ‘natuur’. Natuurlijk hebben sommige dieren en planten baat bij beschermde gebieden die de mens zo veel mogelijk buiten de deur houden en natuurlijk kan het geen kwaad dat we beleid maken om wolven of bevers welkom te heten. Net zoals het goed is om in de planning van een stad rekening te houden met onze dierlijke medebewoners. Maar dat alles onderstreept juist dat de mens zich niet buiten de natuur kan plaatsen.
