Het verhaal van Richard Osinga, dat ik in juni al gelezen heb, draait om het virale ARC gen, waardoor verregaand spiritueel al het beleefde gedeeld kan worden.
John Ironmonger laat het geheugen door een DNA mutatie, die mij doet denken aan mitochondriën-DNA, overgaan van moeder op dochter.
In 'Het diepe blauw' van Ayesha Harruma Attah is het de verstrengeling van een eeneiige tweeling, door hun dromen wordt, ondanks de afstand tussen hun gescheiden levenswegen, hun bijzondere band nooit echt verbroken.
De vele levens van Heloise Starchild begint in 1759 en eindigt ergens in een onbenoemde toekomst. En steeds begonnen de meer dan tien vrouwelijke hoofdpersonen in hun puberteit de herinneringen te dromen van hun moeder, oma, en alle vrouwen daarvóór, tot en met de rijke Heloise, die tijdens de Franse Revolutie op zo’n gruwelijke manier werd vermoord. NRC, 4/11/21
Deze zomer verscheen haar vijfde roman in Nederland, Het diepe blauw, over de tweelingzussen Hassana en Husseina die in 1892 door een roofoverval op hun dorp worden gescheiden. Hassana wordt als slaaf verhandeld maar komt terecht bij de katholieke missie en ontwikkelt zich in Accra tot onderwijzeres. Husseina wordt opgenomen door een oude priesteres en groeit op in het Braziliaanse Bahia. Door dromen over de oceaan – dat diepe blauw dat hen scheidt – blijven ze toch met elkaar verbonden. Parool, 1/11/21
