 |
| De oppasser - Detail van de boekcover |
Sylvia Witteman schreef in De Volkskrant zo'n aanstekelijk enthousiaste column over het boek 'De oppasser' van Job van Tol, dat ik niet anders kon dan het gaan lezen. En echt het is leuk, vertederend, leerzaam en zet de hedendaagse dierentuin in een positief daglicht.
Alleen al de foto op het omslag! Oppasser Houtman, een voorganger van Van Tol, ruim een eeuw geleden, met een aapje in zijn armen. Die oppasser ziet er een beetje uit als zo’n soldaat uit de Eerste Wereldoorlog die met shellshock uit de loopgraven is gekomen en in een gesticht vruchteloos om zijn moeder ligt te roepen, maar zulke koppen hadden mannen nu eenmaal vaak in die tijd.
Het aapje, Mafuka, daarentegen, heeft een gezichtje om voor te sterven van liefde, zo vriendelijk, dapper en vol vertrouwen. Mafuka kon touwtjespringen, koffiemalen, de vloer dweilen en een kruiwagen rijden. ‘Hij was zóó schrander dat hij op tijden dat mijn vrouw mijn eten bracht naar ’t hek ging, het leege schaaltje heen en het volle terugsleepte’, aldus oppasser Houtman in de Bredasche Courant, 26 april 1923.
In het online geschiedenismagazine Historiek staat een informatieve bespreking van dit boek.
