'De vader van Artenio', uit de recensie in De Groene
Als boerenzoon genoot Ennio’s vader een volstrekt gebrek aan achting in de familie van zijn vrouw. Zelfs zijn zoon keek op hem neer en was jaloers op Vogels, wier vader als directeur van een telecombedrijf tenminste wat voorstelde. De vader van Artenio bevat veel schrijnend-hilarische passages waarin Ennio kwaad wordt om zijn vaders gênante gedrag. Zo doopt die en plein public een soepstengel in een glas wijn. Ennio reageert ontsteld en trekt het glas uit zijn vaders hand, die zich daardoor niet van de wijs laat brengen: ‘Zijn vader schrok een beetje. Hij nam nog een stukje soepstengel, stak het in zijn mond, haalde zijn glas naar zich toe en nam een slok wijn. Hij keek naar Ennio. “Als je het niet netjes vindt om het in te dopen,” zei hij zachtjes, “moet je het zo doen, je maakt een soepje in je mond.” “Nee!” zei Ennio. “Maar als jij dat nu ook lekker vindt. Zo kan het heel goed.” “Ik vind het niet lekker!” zei Ennio.’
