De mensen zullen je vertellen dat Gorgonen monsters zijn, maar mensen zijn dom. Ze hebben geen idee van wat schoonheid is, los van datgene wat ze kunnen zien. En wat ze zien is maar een klein deel van wat er is. Dus in Perseus’ ogen is er tussen dit enorme creatuur en Medusa en haar zusters geen ander verschil dan het formaat. Zij joegen hem angst aan met hun klauwen, tanden en vleugels, ik jaag hem angst aan met mijn blik. Het beest in het water jaagt hem angst aan door zijn omvang en zijn enorme muil. Maar hij heeft mij immers om dit wezen te bevechten, dus waarom is hij dan toch nog bang? Omdat hij een lafaard is die nooit ophoudt te vrezen voor zijn leven, zelfs wanneer hij in het gevecht wordt bijgestaan door de goden.
Een klein stukje uit 'De blik van Medusa' van Natalie Haynes. Ik luister en lees het boek tegelijkertijd, een geslaagd experiment, vooral omdat ik niet zo goed in de mythologische figuren zit.
In dit boek is Perseus een vervelend kereltje, verre van een held. Medusa is de dappere vrouw. Een heerlijk verhaal op deze manier, nu nog een uurtje verder leesluisteren.
