‘Wat als’-exercitie

@olfdebruin

In de VN Thrillergids werd 'De tweede slaap' van Robert Harris een 'wat als' exercitie genoemd. Een toepasselijke benaming van een verhaal dat verrassend begint, maar uiteindelijk wegzakt en nergens meer het beginniveau zelfs maar evenaart. In afwachting dat dat toch zou gebeuren door wat irritante hobbels heen geluisterd. In het Volkskrantinterview van Sander Pleij met de schrijver wordt het sterkste deel van het boek verklapt:

Ho! Stop. Harris had vooraf gewaarschuwd dat het niet mogelijk is over De tweede slaap te spreken zonder de verrassing op pagina’s 34 en 35 prijs te geven. Vooruit dan maar (en u kunt nú nog stoppen met het lezen van dit interview). Op die pagina’s ontdekt een monnik in een middeleeuwse parochie een verzameling van het allermooiste glas uit de Oudheid, plastic bankbiljetten uit de elizabethaanse tijd, gele en rode plastic baksteentjes die op elkaar waren gezet, en, pronkstuk, ‘een van de apparaatjes die de Ouden hadden gebruikt om met elkaar te communiceren. Op de achterkant stond het ultieme symbool van de hoogmoed en godslastering van de Ouden: een appel met een hap eruit.’

Wat?! Zijn we helemaal niet terug in Middeleeuwen! Zitten we ergens in de toekomst lego en iPhones te bekijken alsof het om antiek mozaïek gaat. De tijd, de geschiedenis, ze blijken circulair.