4. K1 Rembrandts verzameling van 'schilderachtige' voorwerpen
- aan kunnen geven wat de functie was van Rembrandts verzameling van 'schilderachtige' voorwerpen en wat daarover in de bronnen werd geschreven.
Weststeijn benadrukt in deze kadertekst, dat Rembrandt een grote
verzameling encyclopedische kunst- en natuurvoorwerpen aanlegde om deze te gebruiken voor zijn schilderijen. In de oude bronnen is vaak badinerend gedaan over die verzameling 'schilderachtige voorwerpen', hoewel deze gezien zou kunnen worden als een visualisering van de 'geheele zichtbaere werelt'.
Rembrandt wedijverde met Amsterdamse geleerden door een wetenschappelijke collectie aan te leggen, aldus Weststeijn. Het lijkt moeilijk dat idee in overeenstemming te brengen met iemand die zichzelf over wilde laten komen als iemand met 'boerse wortels'.
4. K2 Rembrandt en Caravaggio
- samenvatten wat er over Caravaggio werd geschreven in de zeventiende eeuw en hoe zich dat verhoudt tot de kritiek op Rembrandt.
De Italiaanse schilder Caravaggio werd al door een van zijn vroegste biografen,
Karel van Mander (1604), een
'seldtsaem' figuur genoemd en ook later werd hij regelmatig als bijzonder eigenzinnig persoon gekarakteriseerd en ook zijn werk was buitengewoon, wat niet noodzakelijk een positieve kwalificatie was. Volgens Weststeijn was Caravaggio's werk door die
'eigenheid' een uniek merk geworden, waarmee binnen enkele decennia de Europese markt was veroverd. Zijn reputatie zal ook aan Rembrandt bekend zijn geweest en het lijkt Weststeijn dan ook niet onmogelijk, dat Rembrandt zijn
reputatie naar die van Caravaggio modelleerde.
Beide kunstenaars worden 'beschuldigd' van het
puur navolgen van de natuur en ze worden ook beide geprezen om hun
sterke licht-donkercontrasten. Het blijft uiteraard de vraag waarom Rembrandt, als hij al zijn eigen reputatie 'modelleerde', dat zou doen op basis van die van Caravaggio, wiens reputatie toch overwegend negatief was.
