On his death in 1520 Raphael was already an architect of renown, in addition to his brilliant career as a painter. Yet his achievement has often been overlooked because many of his buildings remained unfinished and others have been demolished. This lecture looks at his:
- painted architecture,
- scheme to survey the antiquities of Rome,
- palaces in the Borgo Vaticano,
- the Chigi Chapel in Santa Maria del Popolo,
- the Villa Madama on Monte Mario.
 |
|
 |
 |
 |
|
1. Pietro Perugino, Delivery of the Keys to Peter, 1481-2 (Rome, Sistine Chapel)
2. Erhard
Reuwich, Jerusalem, detail of woodcut from B. von Breydenbach,
Peregrinatio in
Terram Sanctam (Mainz 1486), detail
3. Jerusalem, Dome of the Rock, 688-91
4. Raphael, Marriage of the Virgin, 1504 (Milan, Brera)
 |
 |
 |
1. Raphael, School of Athens, fresco, c.1509-11 (Vatican, Stanza della Segnatura)
2. Raphael, Expulsion of Heliodorus, fresco, 1511-12 (Vatican, Stanza d’Eliodoro)
3. Raphael, Fire in the Borgo, fresco, 1514-15 (Vatican, Stanza dell’Incendio)
Raphael, Interior of the Pantheon, c, 1506-7, pen & ink (Florence, Uffizi 164 A
recto)
Het Palazzo Branconio dell'Aquila is een verloren paleis in de rione Borgo van Rome, ontworpen door Raphael voor Giovanbattista Branconio dell'Aquila, een pauselijke adviseur en goudsmid. Het werd ontworpen door de Italiaanse kunstenaar in zijn laatste levensjaren, rond 1520
The Chigi Chapel or Chapel of the Madonna of Loreto (Italian: Cappella Chigi or Cappella della Madonna di Loreto) is the second chapel on the left-hand side of the nave in the Basilica of Santa Maria del Popolo in Rome. It is the only religious building of Raphael which has been preserved in its near original form.
De Villa Madama is een villa suburbana ("voorstadvilla") die vanaf 1518 door Rafaël werd gebouwd in opdracht van Giulio de' Medici, de latere paus Clemens VII. De villa is gelegen op de hellingen van de Monte Mario in Rome en geldt als voorbeeld van een bouwwerk uit de hoogrenaissance waarin werd teruggegrepen op de klassieke Romeinse architectuur zoals beschreven door Vitruvius in zijn De architectura. Na Rafaëls dood werd de bouw voortgezet door Antonio da Sangallo de Jonge, maar nooit geheel voltooid.
Oorspronkelijk was de villa het zomerverblijf van de bewoners van het Palazzo Madama. Tegenwoordig is het gebouw eigendom van de Italiaanse staat en wordt het door de regering gebruikt voor representatieve doeleinden.
