Het verdriet van Zuid-Afrika

‘O wye en droewe land, alleen 

onder die groot suidersterre, 

Sal nooit ’n hoë blydskap kom 

deur jou stil droefenis?’
Uit de recensie van NRC

"Dat is een riskante manier van vertellen, soms kriskras door de tijd. Maar het is Van Niekerk gelukt er toch een samenhangend verhaal van te maken. In de jaren tachtig en negentig figureerde Zuid-Afrika prominent in de internationale media, ook in Nederland. Eerst de gewelddadige nadagen van de apartheid (door de staat opgelegde rassenscheiding), daarna de vrijlating van Nelson Mandela in 1990 en andere politieke gevangenen, vrije verkiezingen en de terugslag na de euforie omdat corruptie en criminaliteit om zich heen grepen en de verschillen tussen arm en rijk enorm bleven. Zuid-Afrika verdween naar de achtergrond van het wereldnieuws. Van Niekerk kon dus weinig als bekend veronderstellen." Uit de recensie van Volkskrant

Om het hart terug te brengen is vooral het verhaal van een witte vrouw die haar roots zoekt, veracht en bemint. Haar bevoorrechte status en plek in de maatschappij. Ben je een goed mens als je zegt dat wit en zwart gelijk zijn, maar wel zwarte mensen in dienst hebt voor je tuin, om het huis schoon te maken en je bedden op te maken? Vragen die oproepen tot een kritisch zelfonderzoek en tot nadenken. En dat is ook wat Annemarié doet in haar boek.

Het is het verdriet van Zuid-Afrika. Een land waar de mensen die met elkaar moeten leven, zo moeilijk dichter bij elkaar komen. Het is een land waarin de witte en de zwarte wereld elkaar het liefst niet tegenkomen. En als het dan gebeurt, gaat het met veel geweld gepaard.
Uit de recensie van Voertaal