In 'Mary' heeft Anne Eekhout het over de periode voordat Mary Shelley (1797-1851) haar boek Frankenstein het levenslicht laat zien, beetje waargebeurd en veel verzonnen. Maar hoe dan ook heel intrigerend. Voorgelezen door Lottie Hellingman hangt de gothic romantische sfeer in de lucht.
Die warme ontvankelijkheid voor het mystieke – inclusief, veelbetekenend, de geestenwereld waar haar overleden dochtertje zich misschien ophoudt – leidt ook tot zweverig, soms geëxalteerd taalgebruik. Regelmatig is het op het randje van kitsch, of eroverheen (‘Er woedde een tergend vuur in me dat me de keel snoerde en mijn ogen deed branden’). Die geparfumeerde bombast heeft behalve een komisch effect ook verdedigbare betekenis: het past in het spookverhalengenre, sluit perfect aan bij de stijl van de Romantiek. ‘Donkere wolken voeren in een noodvaart door de lucht’? Tja. Mja. Maar ook: ja. Eekhout speelt daar slim mee: zo keek en schreef Shelley zelf. (Uit Frankenstein: ‘Zelfs de wind fluisterde troostende taal en de moederlijke natuur bad me niet meer te huilen.’)Hoe kwam de schrijfster van Frankenstein op dat monsterlijke idee? - NRC
Anne Eekhout onderzoekt wat het betekent om te scheppen - Volkskrant
