 |
| afb.: ? |
Daarom lees ik Louise Fresco zo graag, geen paniek wel relativerend en realistisch.
Ik begrijp heel goed het ongeduld van actievoerders die het gevoel hebben dat de mensheid op de Titanic zit die de ijsberg al heeft geraakt. In hun woorden: de derde klasse verdrinkt al en de eerste klasse blijft gewoon borrelen en naar het orkest luisteren. De metafoor is echter fout en daardoor onnodig alarmerend. Ook al lijkt het effectief om klimaatverandering als een eenmalige ondergang naar de diepte voor te stellen met nauwelijks overlevingskansen, dat is het natuurlijk niet.
Klimaatverandering is niet een eenmalige ondergang. De toename van de temperatuur gaat deze eeuw ongekend snel, maar het menselijke aanpassingsvermogen en de technologische oplossingen zullen, met het juiste beleid (co,-belasting, uitfaseren van vervuilende materialen en fossiele grondstoffen, wetgeving op afval en verspilling en het vergroten van efficiëntie van inputs zoals kunstmest), ook in versnelling raken.
De 'derde klasse', om in de woorden van actievoerders te spreken, verdrinkt maar allereerst door armoede en slecht beleid, niet door klimaatverandering op zich. Dat bewijst het verschil waarmee landen omgaan met aan weersomstandigheden gerelateerde rampen zoals overstromingen (die in individuele gevallen moeilijk een-op-een aan klimaatverandering kunnen worden toegeschreven).
In Pakistan is weinig tot niets gedaan om dijken te verhogen en de infrastructuur te beschermen, zodat daar keer op keer grote schade ontstaat. In Bangladesh, ooit slachtoffer van enorme overstromingen, is geïnvesteerd in hooggelegen shelters voor burgers en een algeheel deltaplan, mede met Nederlandse hulp.
Klimaatverandering is geen doemscenario zoals de ondergang van de Titanic, maar een enorme collectieve opdracht van goed bestuur, wetgeving en armoedebestrijding. Moeilijk maar niet onmogelijk op de tijdschaal van een eeuw. Louise Fresco 'Ons voedsel' (p. 141)
