1
'Klara en de zon' Kazuo Ishiguro
woensdag 22 december 2021
De 10 van 2021
maandag 20 december 2021
Spartelend van enthousiasme
Hilary Mantel at Middle Temple Hall in central London @BBC |
Hilary Mantel schrijft over gekroonde hoofden. Over een door Indianen ontvoerde Europese vrouw. Over de jeugdige moordenaar van James Bulger en over de laatste heks van Engeland. Over de maagd Maria (‘een wandelende terechtwijzing’). Over diëten (‘gedoemd te mislukken’). Over heiligen (‘Bernini beeldhouwde via Teresa van Avíla het meest overtuigende orgasme uit de hele kunst’). Over het gekreukte bruidstoilet van Diana Spencer. Over personages ‘die niet neurotisch zijn. Ik wilde dat ik daar eerder op was gekomen’.Zo begint Joyce Roodnat haar recensie in NRC over de essaybundel 'Vorstelijke personages' (Mantel Pieces) van Hilary Mantel. Ik was al verkocht en heb het direct op m'n e-reader gezet. En helemaal terecht, wat een heerlijke verhalen en wat een schrijfster.
Een goeie bundel is meer dan de som van de delen. Neem deze essays bij elkaar, doe een stap terug en je onderscheidt glimpen van de essentiële Mantel. Haar ontwikkeling als schrijfster. Haar leven als chronische patiënte. Haar curieuze jeugd. Haar onverzadigbare hang naar weten en kijken en vertellen. Haar praktijk als auteur van historische romans, perfectionistisch en studieus en altijd in voor frivoliteit. Het gaat erom de dorre beenderen tot leven te kneden, schrijft ze ergens. Maar daarbij, waarschuwt ze verderop, is het uitkijken geblazen voor ‘het oog der verbeelding’. En pas op met bronnen, die zijn nooit onverdacht. Zoek achter de mythe altijd de feiten.
Doen we Hilary. Op jouw manier. Spartelend van enthousiasme.
Bijgevoegd op 25 december 2021
Uit het interview van Jacobine Geel met Hilary Mantel in Trouw:
'Wie nog nooit iets van Mantel las, kan met deze bundel beginnen. Hij laat je kennismaken met haar thema’s en personages: van revolutie tot monarchie, van Anna Boleyn tot Kate Middleton, van lichamelijkheid tot de geestenwereld. En voor wie haar al die jaren volgde, haar eruditie bewonderde en van haar lenige geest en trefzekere pen ging houden, leest Vorstelijke personages als de wordingsgeschiedenis van een opmerkelijke vrouw en een formidabel schrijfster'
Mary, geparfumeerde bombast
In 'Mary' heeft Anne Eekhout het over de periode voordat Mary Shelley (1797-1851) haar boek Frankenstein het levenslicht laat zien, beetje waargebeurd en veel verzonnen. Maar hoe dan ook heel intrigerend. Voorgelezen door Lottie Hellingman hangt de gothic romantische sfeer in de lucht.
Die warme ontvankelijkheid voor het mystieke – inclusief, veelbetekenend, de geestenwereld waar haar overleden dochtertje zich misschien ophoudt – leidt ook tot zweverig, soms geëxalteerd taalgebruik. Regelmatig is het op het randje van kitsch, of eroverheen (‘Er woedde een tergend vuur in me dat me de keel snoerde en mijn ogen deed branden’). Die geparfumeerde bombast heeft behalve een komisch effect ook verdedigbare betekenis: het past in het spookverhalengenre, sluit perfect aan bij de stijl van de Romantiek. ‘Donkere wolken voeren in een noodvaart door de lucht’? Tja. Mja. Maar ook: ja. Eekhout speelt daar slim mee: zo keek en schreef Shelley zelf. (Uit Frankenstein: ‘Zelfs de wind fluisterde troostende taal en de moederlijke natuur bad me niet meer te huilen.’)Hoe kwam de schrijfster van Frankenstein op dat monsterlijke idee? - NRC
Anne Eekhout onderzoekt wat het betekent om te scheppen - Volkskrant
dinsdag 30 november 2021
De moordclub is terug!
The Man Who Died Twice By Richard Osman review
relax and enjoy
The Thursday Murder Club foursome return in a comic crime sequel alert to the realities of old age
zondag 21 november 2021
Kaiser/Kajzer
This is one of the Silesian mystery tunnels that Menachem Kaiser explored as he researched his book, “Plunder.” (Jason Francisco) |
"De nalatenschap. Een joodse familiegeschiedenis" van Menachem Kaiser neemt je mee naar een Joods Canadese familie, een Poolse speurdersclub in een Nazigangenstelsel, verbijsterende juridische praktijken, de onvoorstelbare Naziterreur in de kampen. En het past allemaal in het eigen verhaal van de schrijver en zijn grootvader en diens neef.
We live with the idea that the Nazis were not only evil — an indisputable truth — but also that they were methodical. That they kept lists of everything, their neat unblotted words describing death, terror, and unimaginable cruelty as if it were a shopping list.
We also expect that most of the Holocaust memoirs we read follow a predictable narrative arc; that survivors somehow overcome their nightmares and lack of living relatives and physical and emotional scars to live a better life in the New World, that their children attain let’s-show-Hitler levels of success, and that their grandchildren can go back to Europe to find their grandparents’ childhood homes and shuls and family graveyards, and somehow make sense of the past. Life, needless to say, rarely is that simple. Nor is memory. “We consecrate, and we plunder.”
That beautifully, skillfully written book, “Plunder: A Memoir of Family Property and Nazi Treasure,” doesn’t fit easily into the template of grandchildren’s Holocaust works, as he points out. It’s a travelogue, a mystery, a meditation, and a surprise.
- Met onderkoelde humor beschrijft Menachem Kaiser zijn zoektocht naar verloren familiebezit Volkskrant
- A Quest to Reclaim a Family Home Unearths a Past Buried by the Holocaust The New York Times
- Menachem Kaiser: ‘Ik kwam niet dichter bij mijn grootvader’ Het Parool
- Dit boek over de omgang met de Holocaust overstijgt alle clichés NRC
vrijdag 19 november 2021
‘De grote zegen van lelijkheid’
" Matrix is geen ware beschrijving van een waar leven: het is fantastische fictie over een grote, lelijke non die een even heilig als blasfemisch imperium sticht in het twaalfde-eeuwse Engeland.
Marie is veertien, doet zich al twee jaar voor als haar moeder die is overleden, als ze naar het hof van Eleonora van Aquitanië wordt gehaald; ze is immers een bastaardkind van de koning, dat moet niet zomaar loslopen. Maar Marie is ongeschikt voor het hofleven; ze ‘ontzette [iedereen] met haar gulzigheid, haar grofheid, haar lompe potige lijf’. Dus wordt ze naar Engeland gestuurd om priorin te worden van een abdij. Het is 1158. Marie is zeventien. ‘Ze is groot, een reuzin van een maagd, haar ellebogen en knieën steken onbevallig uit.’ De nonnen zijn op sterven na dood. Er heersen ziektes, honger, armoede. In de meer dan vijftig jaar dat Marie er verblijft zorgt ze ervoor – als priorin, als abdis, later zelfs even als een vrouw die priesterlijke taken vervult – dat het klooster, met zo’n honderd nonnen en oblaten, een florerend bedrijf is. Een veilige haven ook; door de spectaculaire aanleg van een labyrint kunnen kwaadwillenden de poorten niet eens bereiken. Neemt overigens niet weg dat het allemaal een twaalfde-eeuws viezige aangelegenheid blijft, met puisten die leeglopen, scrofulose, teken die bij vuur van een hondenvacht kletteren. "
Zo vat Roos van Rijswijk het geweldige verhaal 'Matrix' van Lauren Groff in NRC samenzondag 7 november 2021
Dromen, geheugen en genen
Drie flink verschillende romans, waar ik toch een boeiend gelijk thema in terugvond, het delen van dromen en geheugen. En dat heeft dan weer op een of andere manier met de genen te maken.
woensdag 3 november 2021
Natura Artis Magistra
De oppasser - Detail van de boekcover |
Sylvia Witteman schreef in De Volkskrant zo'n aanstekelijk enthousiaste column over het boek 'De oppasser' van Job van Tol, dat ik niet anders kon dan het gaan lezen. En echt het is leuk, vertederend, leerzaam en zet de hedendaagse dierentuin in een positief daglicht.
Alleen al de foto op het omslag! Oppasser Houtman, een voorganger van Van Tol, ruim een eeuw geleden, met een aapje in zijn armen. Die oppasser ziet er een beetje uit als zo’n soldaat uit de Eerste Wereldoorlog die met shellshock uit de loopgraven is gekomen en in een gesticht vruchteloos om zijn moeder ligt te roepen, maar zulke koppen hadden mannen nu eenmaal vaak in die tijd.
Het aapje, Mafuka, daarentegen, heeft een gezichtje om voor te sterven van liefde, zo vriendelijk, dapper en vol vertrouwen. Mafuka kon touwtjespringen, koffiemalen, de vloer dweilen en een kruiwagen rijden. ‘Hij was zóó schrander dat hij op tijden dat mijn vrouw mijn eten bracht naar ’t hek ging, het leege schaaltje heen en het volle terugsleepte’, aldus oppasser Houtman in de Bredasche Courant, 26 april 1923.
In het online geschiedenismagazine Historiek staat een informatieve bespreking van dit boek.
Lief en leed in het Artis van toen en nu
dinsdag 26 oktober 2021
Mopperen, pruttelen en klagen
Er wordt door de verteller veel gemopperd, geprutteld en geklaagd in de nieuwste Herman Koch, 'Een film met Sophia'. Het vindt allemaal wel z'n plek in de plot, die af en toe zelfs even wat spanning kent, om helaas (spoiler) heel teleurstellend niet eens met een sisje af te lopen.
Ik had nog nooit eerder wat van Koch gelezen, daardoor amuseerde het verhaal me soms best wel. Bo van Houwelingen had er in de Volkskrant weinig goede woorden voor over:Bij Herman Koch is niets wat het lijkt. Zo ook in zijn nieuwe roman Een film met Sophia. Maar met alle onnodige herhalingen en clichés is de plottwist het wachten nauwelijks waard.
Oh ja, de roman wordt met een fijne stem voorgelezen door Oscar Siegelaar.zaterdag 16 oktober 2021
Zoeken onder het priester-petje
Zoals al uit de titel valt af te lezen staat in deze vijfde 'Jeroen Windmeijer' religie weer in het centrum van het verhaal. Het mysterie speelt niet Leiden zoals in de eerste drie boeken, maar net als nummer vier, 'De Offers', in Zuid-Amerika. Was in de vorige boeken het reli-gedoe de kurk waarop de spannende verhalen bleven drijven, bij de Genesissleutel is de thriller zoek en luister (of lees) je bijna onafgebroken naar wat er zoal op het internet en de bijbel gevonden wordt.
In de Vrij Nederland Detective en Thrillergids staat:
In Peru vinden de piloten Ángel (van half-Nederlandse afkomst) en de Peruaanse Luz een bijna dode priester in de woestijn die iets dramatisch ontdekt lijkt te hebben. De man verdwijnt echter weer en het duo gaat op zoek, evenals zijn collega’s uit het klooster. Deze pater Tomás blijkt een beweging op het spoor die een alternatieve versie van de oorsprong van de mensheid voorstaat. Uiteindelijk draait het om het bedrijf CLONE4U dat daartoe mensen wil gaan klonen, gebaseerd op buitenaardse visioenen van een zelfbenoemde profetes. Maar ze maken ook kennis met mensen die dit allemaal onder de pileolus (‘priester-petje’) willen houden. Niet goedschiks, dan kwaadschiks. De zoektocht van Ángel en Luz houdt de spanning er nog enigszins in. Maar de tweede verhaallijn, de zoektocht van de collega-paters, doet het tegendeel door de theologische en theosofische uitweidingen en teksten. Die zijn echt alleen voor de fijnproever, niet voor een lezer.
maandag 11 oktober 2021
Magie van de droom
Consider the notion that, since your brain is responsible for creating your dreams, any time a character says or does something that surprises you in a dream, you are, in a very real sense, surprising yourself. And who knows, maybe some dream characters are surprising themselves too.
dinsdag 5 oktober 2021
Tot in de duistere diepte
De Duivel en de Duistere Diepte, het nieuwe boek van Stuart Turton (bekend van De zevenvoudige dood van Evelyn Hardcastle). Een boek met een 17e-eeuws zeilschip in de hoofdrol, de Oost-Indiëvaarder de Saerdam op haar reis van Batavia naar Amsterdam. Maar noem het maar geen historische roman, daarvoor is er veel te veel fictie zoals de schrijver in het nawoord vertelt, hij houdt er sowieso niet zo van een boek in een hokje te plaatsen. Het verhaal is natuurlijk wel gedeeltelijk historisch en verder heel veel verzonnen, een detective, een thriller, een gothic, noem maar wat en je kan het aanwijzen.
Ik luisterde naar een door Marcel Jonker goed voorgelezen verhaal, dat sterk en direct spannend begon, maar daarna zo doorbuitelde van gebeurtenissen en intriges dat het gek genoeg soms inzakte. Maar toch het trok me mee tot in de duistere diepte.
The Devil and the Dark Water is all about narrative pleasure. In the service of its high-speed, self-aware twists and turns, characters often talk as if they know they’re in a book, and are either nudging a forgetful reader or winking at a complicit one. They’ll undergo heavy-gauge backstory additions to fit them for a reveal or for their next set of tasks and excitements; our idea of the character as we already know them will conflict for a page or two with their new demeanour, then succumb as our sympathies tilt to accommodate. This helps the author convey the emotional charge of each scene in a quick-and-dirty fashion. Before one crazed encounter has ended (a burning leper, say, haranguing a crowd on the docks), the next (the meet-angry of the detective’s assistant and the governor’s beautiful wife) has already begun.
The Guardian 2/10/20
maandag 27 september 2021
Le clan de Spinoza
Een historisch roman kun je "Spinozaland. De ontdekking van de vrijheid – Amsterdam, 1677" van Maxime Rovere niet noemen, daarvoor gaat het te veel uit van de feiten. Ware gebeurtenissen tijdens en rondom het leven en werk van de filosoof Spinoza zijn het stevige uitgangspunt van de Franse schrijver Rovere maar daar giet hij een dichterlijk non-fictie saus overheen. Een aangename manier om je te verdiepen in abstracte 17de-eeuwse denkwereld van Spinoza en zijn vrienden- en vijandenclub.
'Dit baanbrekend boek schetst op erudiete wijze de wereld van Spinoza, een wereld mannen en vrouwen die hartstochtelijk op zoek waren naar vrijheid en naar de waarheid. We maken o.a. kennis met de gedreven Saul Morteira (ca. 1596-1660), de opperrabbijn van de joodse gemeenschap, die zijn briljante leerling Spinoza tot zijn grote spijt ‘de verkeerde kant’ op zag gaan, met de Nederlands arts, jurist en filosoof, Adriaen Koerbagh (1633-1669), met de boekbinder, boekdrukker, uitgever en boekverkoper, Jan Rieuwertsz (1616/17-1686), die er niet voor terugschrikte de meest opruiende boeken van zijn tijd te publiceren, met de Deense anatoom, natuurvorser en zaligverklaarde bisschop, Niels Stensen (Nicolaus Steno) (1638-1686), en met de latinist en geleerde, Franciscus van den Enden (1602-1674) (“Affinius”), die beschouwd wordt als Spinoza’s filosofische leermeester.' Stretto
'Spinozaland is een genot om te lezen. Afgezien van de passages waarin het Universum golft, of waarin Rovere dapper probeert om Spinoza’s toch vaak duistere filosofie op bloemrijke wijze uit te leggen, leest het boek als een trein. Rovere schetst een levendig beeld van de kibbelende joodse gemeenschap in Amsterdam, van de strijd tussen voor- en tegenstanders van het nieuwe denken en van de politieke verwikkelingen in die jaren.' Sargasso
'Roveres doel was een boek te schrijven waarin duidelijk zou worden dat Spinoza, na zijn verbanning uit een joodse gemeenschap (ja: ‘een’, er waren er vele in het zeventiende-eeuwse Amsterdam), niet in volstrekte eenzaamheid en zijn geld verdienend met lenzen slijpen, zijn filosofische werken heeft geschreven.
Spinoza was weliswaar dikwijls de aanjager en ook wel de belangrijkste woordvoerder van een hele generatie Amsterdamse vrijdenkers maar hij was geen reus omringd door dwergen. Wat hij schreef ontstond uit een proces van voortdurende interactie met zijn vrienden: Juan de Prado, Franciscus van der Enden, Lodeijk Meijer, Adriaan Koerbagh, en anderen.
De oorspronkelijke Franse titel geeft dit nog beter weer: Le clan de Spinoza.' Mainzer Beobachter
zaterdag 25 september 2021
Van detective naar commissaris
Het eerste deel van de serie met Jackson Brodie, de privédetective van Kate Atkinson, vond ik wel aardig. Het is niet het echt enthousiaste aardig, dat ik de rest van de serie, die buiten het Kobo Plus account valt, wil gaan downloaden. Er waren, op zich wel intrigerende, maar ook te veel open lijntjes aan het einde.
Toen gaan luisteren naar een korte maar spannende Zweedse detective van de schrijver Hakan Nesser, 'Het grofmazige net' , de eerste van een 11-delige serie:
Commissaris van Veeteren
- Het grofmazige net - Det grovmaskige nätet
- Het vierde offer - Borkmanns punkt
- De terugkeer - Återkomsten
- De vrouw met de moedervlek - Kvinna med födelsemärke
- De commissaris en het zwijgen - Kommissarien och tystnaden
- De zaak van Münster - Münsters fall
- Carambole - Carambole
- De dode op het strand - Eva Morenos fall
- De zwaluw, de kat, de roos en de dood - Svalan, katten, rosen, döden
- Van Veeteren en de zaak G. - Fallet G
- De vereniging van linkshandigen - De vänsterhäntas förening
Het zijn niet de meest recente boeken, het eerste deel stamt uit 1993, maar speuren zonder internet en smartphone is wel zo leuk. Ooit heb ik de verfilming van de serie gezien, maar ik herkende het al luisterend niet. Nu eerst een historische detective 'De duivel en de duistere diepte' van Stuart Turton en dan deel 2 van Commissaris van Veeteren.
zaterdag 18 september 2021
Bingeluisteren
woensdag 8 september 2021
De eerste vrouw
Jennifer Nansubuga Makumbi @Danny Moran |
Met De eerste vrouw schreef Makumbi na Kintu nóg een indrukwekkend en wijs boek. Ik zou bijna willen zeggen: een geschenk. Alsof je er een paar wijze grootmoeders bij hebt gekregen." Het Parool
maandag 23 augustus 2021
De Nederlandse republiek
Volgende week begin ik met de Open Universiteit module De Nederlandse republiek (1500-1800). Eén van de leuke dingen van zo'n studie-onderwerp is, vooral nu ik er tijd voor heb, om er van alles rond heen te bestuderen en te lezen. Zo volg ik onder meer de online lezingenserie over 'Het rampjaar 1672'. En lees en luister ik boeken om alvast in de 'sfeer' van die tijd te komen, zoals De ware vrijheid van Luc Panhuysen over de levens van Johan de Witt en zijn broer Cornelis. En om bij Johan te blijven, gister heb ik het eerste deel van de trilogie over hem, Musch van Jean-Marc van Tol, uitgelezen, als ie al beschikbaar was geweest had ik gelijk deel twee, Buat opengeslagen, maar daarvoor moet ik nog een paar weken wachten. Er is genoeg over die tijd te vinden, vandaag begin ik te lezen in de historische roman 'Spinozaland' van Maxime Rovere.
zaterdag 21 augustus 2021
Rambunctious
Foto Erik & Petra Hesmerg |
Alleen al voor het woord......rambunctious. Ik moest het opzoeken, het betekent onstuimig. 'Rambunctious Garden: Saving Nature in a Post-Wild World' van Emma Marris is zo'n 10 jaar geleden uitgegeven en vooral geconcentreerd op de VS (met uitstapjes naar de Oostvaardersplassen en Oost-Europa). Dus niet meer echt actueel, maar haar visie is onverminderd aansprekend en logisch. Ze ontkracht de mythe van de ongerepte natuur. Die is er niet meer en is er eigenlijk ook nooit geweest. Natuur is altijd in verandering en er bestaat geen balans. De massale invloed van de mensen op de natuur is een gegeven, evenals verhuizende planten en dieren. De natuur tot stilstand dwingen of zelfs een stap terug in de tijd laten maken is zinloos. Beter is het door te gaan met wat er is en wat er ontstaat en daar het mooiste en onstuimigste van te maken.
Uit een interview met Emma Marris op de site van 'American Society of Landscape Architects'
We have an expectation that ecosystems that look the most like they did in the past will be the most wild. But with climate change and all the other changes humans are making to planet Earth, keeping systems looking like they did in 1491 or 1770 or 1882 requires more and more management. Thus, if your definition of wild is that humans are not in control, the wildness of places like Yellowstone is declining even as their superficial appearance remains the same. Meanwhile, abandoned, marginal lands chock-a-block with exotic species, weed species and–occasionally–broken cars and appliances are some of the only truly unmanaged landscapes left. Here, species that humans moved around are adapting to the changing Earth and creating new ecosystems. Ecologists like to call these places “novel ecosystems,” but I think that undersells the fundamental dynamism of all ecosystems, which are all novel on one time scale or another. I like to call these places “the new wild” and I find them really exciting.
Artikel bij de foto:
zondag 1 augustus 2021
Cormoran en Robin
Nu aan het einde van het eerste deel van de Gormoran Strike serie niet eerst wat anders, nee.......en gelijk door naar deel 2. De serie van de 'schrijver' Robert Galbraith, pseudoniem van schrijfster J.K. Rowling (van Harry Potter) bestaat vooralsnog (?) uit vijf delen. En er is een TV-serie van die ik ook wil zien, zo gauw die in mijn bereik ergens is gestreamd.
De audioversie van deel 1 'Koekoeksjong' wordt in de Nederlandse vertaling weergaloos voorgelezen door stemacteur Huub Dikstaal.Rowling heeft altijd geëxcelleerd in het scheppen van weliswaar tweedimensionale maar kleurrijke en aanstekelijke personages. Ook ditmaal stelt ze niet teleur. De kennismaking met de 35-jarige speurder Cormoran Strike - te dik, te dorstig, deel van zijn rechterbeen kwijtgeraakt in Afghanistan - verloopt schitterend. Hij wordt in zijn kantoor op knallende wijze door zijn vriendin aan de kant gezet, net op het moment dat zowel zijn nieuwe uitzend-secretaresse als een nieuwe cliënt zich meldt.
Met die secretaresse, Robin Ellacott, maakt nóg een aantrekkelijk personage haar opwachting. Waar Strike streetwise, cynisch en intuïtief te werk gaat, is de jonge, uit de provincie afkomstige Robin nuchter en georganiseerd. Samen vormen ze een prima koppel, waarbij de Batman-Robin associatie ook Strike zelf niet ontgaat
Update 10 september 2021zaterdag 31 juli 2021
Onze man in Afghanistan
Eerste helft van de 19de eeuw, India, Afghanistan, de Britse Oost-Indische Compagnie. De achtergrond van het onwaarschijnlijke levensverhaal van James Lewis (Charles Masson). Edmund Richardson vertelt in de biografie 'Alexandrië. De zoektocht naar een verdwenen stad' over hoe een deserteur een baanbrekend archeoloog en spion werd.
Op zich een prachtig verhaal over de idealen van een man die vermalen wordt in zijn eigen naïviteit, machtspel, verraad en alles wat daarbij hoort. De verteltrant in het boek is niet helemaal naar mijn smaak, daarom vond ik het af en toe moeilijk lezen en kwam er niet echt in. Toch heeft deze geschiedenis beslist ook boeiende kanten. Het hele verhaal 'in het kort' wordt verteld in de Belgische 'De Standaard' en de Engelse 'The Guardian'.
dinsdag 27 juli 2021
Testosteron
"Testosterone. The Story of the Hormone that Dominates and Divides Us" van Carole Hooven (evolutionair biologe aan Harvard University) is naast nog veel meer een voorbeeld van hoe wetenschappelijke kennis duidelijk en aansprekend te vertellen. Hooven laat overtuigend zien dat de man/vrouw verschillen geen oorsprong vinden in socialisatie (nuture), maar aangeboren (nature) zijn. Testosteron, dat wat mannen laat verschillen van vrouwen, staat in de schijnwerpers. Een flink aantal zaken waren me al bekend, maar met vele aanvullingen en gelegde verbanden is er weer een kast aan inzicht open gegaan. Bovendien is het een solide kennisbasis om een standpunt te bepalen in de hedendaagse genderdebatten.
zondag 25 juli 2021
Toen waren er nog maar........
In Trouw stond afgelopen januari een interview met de schrijver Elvin Post. Na het luisteren naar zijn nieuwste 'wie-heeft-het-gedaan' vond ik dit een opmerkelijke passage:
Natuurlijk is het merkwaardig dat hij zo weinig weet heeft van het werk van Christie. En het zal wel zo zijn dat het thema van 'De cursus' zijn originele gedachte is, maar die "Tien kleine ........" van Christie kwamen mij toch telkens voor de geest.
dinsdag 20 juli 2021
Een dulle eeuw
Drie maanden geleden luisterde ik naar schrijver Jeroen Olyslaergers die zijn geweldige historische roman 'Wilde Vrouw' voorleest. Het was een feest om door hem meegenomen te worden naar het roerige zestiende-eeuwse Antwerpen. Dat feest kreeg een verlening met de Klara Podcast 'De Wereld van Wildevrouw'. In vijf afleveringen van zo'n anderhalf uur per keer schetst Olyslaegers het historische decor, het hoogtepunt van Antwerpen als de handelsmetropool en de neergang van dat alles door de godsdienstige bijna burgeroorlogen en het optreden daartegen van de streng Katholieke vorst Filips II.
zondag 18 juli 2021
Crime & Thriller WINNER 2019
Ik heb geluisterd naar de vertaalde audioversie van het boek. De structuur van het verhaal, beurtelings door de twee hoofdrolspelers verteld vanuit podcastfragmenten, twitterberichten en een worddocument, wordt mooi vormgegeven door ook twee voorlezers.
donderdag 15 juli 2021
Wat is boeddhisme?
In de huid van de Boeddha
Groetjes uit Shambhala, podcast van Paul van der Velde en Jonas Slaats, 22 februari 2021