‘Mijn werk heeft een hoog spektakelgehalte, het moet echt van de bladzijden afspatten. En dan krijg je natuurlijk weleens te horen: het is overdadig, of: je bent wel heel aanwezig, Jeroen. Maar dat vind ik allemaal prima. Het predicaat ‘overdaad’ vind ik zelfs heerlijk. Dan voel ik me een soort banketbakker die iemand op dieet een tafel vol lekkers serveert. Maar als iemand zou zeggen: jouw boek is eigenlijk nogal saai. Ai. Dat is de ergste kritiek die ik kan krijgen.’Dit zegt schrijver Jeroen Olyslaergers in het interview dat Bo van Houwelingen met hem had voor de Volkskrant. En saai is zijn boek 'Wildevrouw' allerminst, het heeft een overdaad waarvan ik alleen maar meer wil horen. En dan inderdaad horen. Ik heb de audioversie voorgelezen door de schrijver zelf net afgesloten en dat is denk ik de ultieme manier om mee te gaan naar het zestiende-eeuwse Antwerpen van Olyslaegers.
Jeroen Olyslaegers vertelt over zijn boek 'Wildevrouw'
Wildevrouw is een wervelende, monumentale roman over het verlangen naar eenheid en het veroveren van een innerlijke waarheid, vol vlees en geuren, vol narren en blinden, vol handelaars en woekeraars, profiteurs en bedriegers, vroedvrouwen, cartografen, schilders, drukkers en astrologen, waarbij verlangen en zelfbedrog dansen door de straten van een gedoemde stad.
